Poesia: Fernando Pessoa - Ricardo Reis - Vem sentar-te - Ven y sientate - Ao longe - En la lejanía - Links a mas FP

Posted by Ricardo Marcenaro | Posted in | Posted on 14:26








VEM SENTAR-TE comigo, Lídia, à beira do rio.
Sossegadmente fitemos o seu curso e aprendamos
Que a vida passa, e não estamos de mãos enlaçadas.
(Enlacemos as mãos.)

Depois pensemos, crianças adultas, que a vida
Passa e não fica, nada deixa e nunca regressa,
Vai para um mar muito longe, para ao pé do Fado,
Mais longe que os deuses.

Desenlacemos as mãos, porque não vale a pena cansarmo-nos.
Quer gozemos, quer não gozemos, passamos como o rio.
Mais vale saber pasar silenciosamente
E sem desassossegos grandes.

Sem amores, nem ódios, nem paixões que levantam a voz,
Nem invejas que dão movimento demais aos olhos,
Nem cuidados, porque se os tivesse o rio sempre correria,
E sempre iria ter ao mar.

Amemo-nos tranquilamente, pensando que podíamos,
Se quiséssemos, trocar beijos e abraços e carícias,
Mas que mais vale estaroumos sentados ao pé um do outro
Ouvindo correr o rio e vendo-o.

Colhamos flores, pega tu nelas e deixa-as
No colo, e que o seu perfume suavize o momento —
Este momento em que sossegadamente não cremos em nada,
Pagãos inocentes da decadência.

Ao menos, se for sombra antes, lembrar-te-ás de mim depois
Sem que a minha lembrança te arda ou te fira ou te mova,
Porque nunca enlaçamos as mãos, nem nos beijamos
Nem fomos mais do que crianças.

E se antes do que eu levares o óbolo ao barqueiro sombrio,
Eu nada terei que sofrer ao lembrar-me de ti.
Ser-me-ás suave à memória lembrando-te assim-á beira-rio.
Pagã triste e com flores no regaço.


12-6-1914


VEN Y SIÉNTATE conmigo, Lidia, a la orilla del río
Sosegadamente miremos su curso y aprendamos
Que la vida pasa y no estamos con las manos entrelazadas.
(Entrelacemos las manos).

Después pensemos, niños adultos, que la vida
Pasa y no queda, nada deja y nunca regresa,
Se va hacia un mar muy lejano, se va junto al Hado,
Más lejos que los dioses.

Desenlacemos nuestras manos pues no hay por que cansarse.
Gozando, no gozando, pasamos como el río.
Más vale saber pasar silenciosamente
Y sin grandes desasosiegos.

Sin amores, ni odios, ni pasiones que alzan la voz,
Ni envidias que dan demasiado movimiento a los ojos,
Ni cuidados, pues teniéndolos el río siempre correría,
Y siempre iría a dar al mar.

Amémonos tranquilamente, pensando que podríamos,
Si quisiéramos, cambiar besos y abrazos y caricias,
Pero más vale sentarse uno junto al otro
Oyendo correr el río y viéndolo.

Cortemos flores, tómalas y ponlas
En el regazo y que su perfume suavice el momento—
Este momento en que sosegadamente no creemos en nada,
Inocentes paganos de la decadencia.

Al menos, si fuere sombra antes, te acordarás de mi después
Sin que mi recuerdo te queme, te hiera o te mueva,
Porque nunca entrelazamos las manos, ni nos besamos
Ni fuimos más que niños.

Y si antes de mí llevaras el óbolo al barquero sombrío,
Nada tendré que sufrir al acordarme de ti.
Me serás suave a la memoria, recordándote así —a la orilla del río.
Triste pagana y con flores en el regazo.





AO LONGE os montes têm neve ao sol,
Mas é suave já o frio calmo
Que alisa e agudece
Os dardos do sol alto.

Hoje, Neera, não nos escondamos,
Nada nos falta, porque nada somos.
Não esperamos nada
E temos frio ao sol.

Mas tal como é, gozemos o momento,
Solenes na alegria levemente,
E aguardando a morte
Como quem a conhece.

16-6-1914


EN LA LEJANÍA los montes tienen nieve al sol,
Pero es suave ya el frío calmado
Que alisa y agudiza
Los dardos del sol alto,

Hoy, Neera, no nos escondamos,
Nada nos falta porque nada somos.
No esperamos nada
Y sentimos frío al sol.

Mas tal como es, gocemos el momento,
Solemnes en la alegría levemente,
Y aguardando la muerte
Como quien la conoce.








Cartas:

Poesía Portuges- Español:

Nadie en plural – Álvaro de Campos

Ricardo Reis

Italiano:








Poesia: Fernando Pessoa - Ricardo Reis - Vem sentar-te - Ven y sientate - Ao longe - En la lejanía - Links a mas FP






Ricardo M Marcenaro - Facebook
Blogs in operation of The Solitary Dog:

Solitary Dog Sculptor:

 byricardomarcenaro.blogspot.com
Solitary Dog Sculptor I:
 
byricardomarcenaroi.blogspot.com/

Para:
comunicarse conmigo
marcenaroescultor@gmail.com

For:
contact me
marcenaroescultor@gmail.com

My blogs are an open house to all cultures, religions and countries. Be a follower if you like it, with this action you are building a new culture of tolerance, open mind and heart for peace, love and human respect. Thanks :)


Mis blogs son una casa abierta a todas las culturas, religiones y países. Se un seguidor si quieres, con esta acción usted está construyendo una nueva cultura de la tolerancia, la mente y el corazón abiertos para la paz, el amor y el respeto humano. Gracias:)



(::)


Comments (0)

Publicar un comentario